O. Grotowski - A. Waligórski            

                JESIEŃ IDZIE

Raz staruszek spacerując w lesie                                      e  A7  e  A7

Ujrzał listek przywiędły i blady                                              e  A7  H7                                                       pomyślał - znowu idzie jesień                                              e  A7  e  A7

Jesień idzie - nie ma na to rady                                           C  h  e

I podreptał do chaty po dróżce                                                                                                C  D  G  e

I powiedział stanąwszy przed chatą                                                                                                        C  D  G  e

Swojej żonie, tak samo staruszce:                                                                                               C  D  G  e

Jesień idzie - nie ma rady na to.                                                                                               C  h  e

Zaś staruszka zmartwiła się szczerze

Zamachała rękami obiema

Musisz zacząć chodzić w pulowerze

Jesień idzie - rady na to nie ma.

Może zrobić się zimno już jutro

Lub pojutrze, a może za tydzień.

Trzeba wyjąć już z kufra futro

Nie ma rady - jesień, jesień idzie.

A był sierpień, pogoda prześliczna

Wszystko w złocie stało i w zieleni

Prócz staruszków nikt chyba nie myślał

O mającej nastąpić jesieni.

Ale cóż, oni żyli najdłużej

Mieli swoje staruszkowie zasady

I wiedzieli, że wcześniej czy później

Jesień przyjdzie - nie ma na to rady.