Km 13,8 - szlaku, na tym samym brzegu leży Ośrodek „Wityng” i ciąg prywatnych pomostów należących do posiadaczy działek rekreacyjnych. Dobijanie do tych ostatnich bez uzyskania wcześniejszej zgody wiąże się z ryzykiem ostrej dezaprobaty ze strony właściciela. Analogicznie przedstawia się również sytuacja na wschodnim brzegu, wzdłuż którego w odległości od 200 do 500 m od linii brzegowej położone są wsie Wąsowskie Holendry i Półwiosek Stary.

Km 15,6 - szlaku, za cyplem, na lewym zachodnim brzegu, jezioro przyjmuje swoją największą szerokość. W głębi widoczny jest duży pomost należący do restauracji ukrytej wśród drzew na wysokiej skarpie brzegowej. Na przeciwnym brzegu znajduje się Ośrodek Wypoczynkowy Delfin ( dawny „WSK Kalisz”) z żółtym, niskim budynkiem tawerny oraz pomostami.

Km 16 - szlak skręca  ostro na wschód, wchodząc w cieśninę o szerokości 200 m. (Uwaga przy wejściu  do przesmyku znajduje się mielizna ok. 0,5 m. wody – trzymać się bliżej brzegów). Bezpośrednio przed wejściem do cieśniny, na lewym brzegu widoczne są pomosty położone u podnóża skarpy, zaś w cieśninie, na prawym brzegu, rozlokowała się przystań Harcerskiego Ośrodka Wodnego ze Zduńskiej Woli.
Na jeziorze przeważają wiatry wiejące wzdłuż jeziora, w większości północne. Wtedy wzdłuż akwenu powstaje wysoka dość długa fala, która utrzymuje się jeszcze i po ustaniu wiatr. Wiatry poprzeczne – ze względu na wysokie zadrzewione pobrzeże powodują szereg odbić – są zmienne pod względem kierunku i siły.

Płynąc szlakiem ku północy z Jeziora Mikorzyńskiego, przepływamy wąskim przesmykiem pod mostem na wody Jeziora Ślesińskiego.

Km 17,2 - szlaku przechodzimy pod betonowym mostem kolejowo-drogowym (o prześwicie 4,59 m) leżącym w centrum miasta Ślesina. Biegnie po nim droga nr 263 Sompolno- Kleczew. Za mostem wypływamy na jezioro. Na odcinku od mostu do połowy długości jeziora (19,5 km szlaku) obowiązuje zakaz pływania i uprawiania narciarstwa wodnego. Za mostem, po obu jego stronach mieszczą się dwie przystanie: na lewo ŚKS Feniks i na prawo OSiR Ślesin na którego terenie ma swoją bazę WOPR.
Przystań Ślesińskiego Towarzystwa Sportowego FENIKS leży na lewym brzegu (zachodnim) bezpośrednio przy moście, na terenie parku miejskiego w odległości 100m od centrum miasta. W promieniu 1km znajdują się wszystkie instytucje i punkty usługowe niezbędne turyście przybywającemu z wody. Położenie w głębi zatoki daje osłonę od falowania wzdłużnego jeziora. Przystań jest w trakcie rozbudowy. W sezonie 2004 ma być przygotowanych 30 miejsc cumowniczych, sanitariaty, warsztat szkutniczy, dostęp do energii elektrycznej i zapewniona całodobowa ochrona obiektu)
Ślesin leży między jeziorami Mikorzyńskim  i Ślesińskim, oddalony od Konina o 16km na północ. Około 2500 mieszkańców. Osada, prawdopodobnie jeszcze celtycka, w tym miejscu była już oznaczona na mapach Ptolemeusza. Pierwsza historyczna wzmianka
o Ślesinie pochodzi z 1231 r. Akt lokacyjny miejski nastąpił w 1358 r. z przywileju Kazimierza Wielkiego. Ludność trudniła się kupiectwem, rybołówstwem, rolnictwem i rzemiosłem. Po II rozbiorze Polski Ślesin włączony został do zaboru pruskiego, po 1815 r. znalazł się w granicach Królestwa Polskiego. W 1870 r. stracił prawa miejskie w wyniku reorganizacji administracyjnej. Atrakcją turystyczna jest łuk triumfalny, klasycystyczny, trójdzielny, murowany z orłem napoleońskim. Wzniesiony został w 1811 r. na cześć Napoleona który tędy przechodził w 1807 r. Zbudowano go w nadziei, że Napoleon w dowód wdzięczności zrezygnuje z daniny finansowej na rzecz armii. Stało się inaczej. W ucieczce spod Moskwy ominął Ślesin, zaś zaborca za wiernopoddańczą postawę obłożył miasto dodatkowymi podatkami.  Interesującym i niezwykłym zabytkiem Ślesina jest szczególny język będący odmianą gwary środowiskowej. Język obraźników (malarzy postaci świętych) został w XIX w. Przejęty i rozbudowany przez handlarzy pierzem i gęśmi w celu zabezpieczenia się przed infiltracją środowiska przez konkurencję.
Jezioro Ślesińskie leży na wysokości 83,5m n.p.m. Wraz z odcinkiem kanałowym i niewielkim Jeziorem Czarnym kończy stanowisko szczytowe Kanału Ślesińskiego. Jego stosunek długości do szerokości wynosi 8:1. Wody jeziora włączone w obieg chłodniczy konińskich elektrowni podniosły temperaturę średnio o 4⁰C. Mierzona w połowie sierpnia ubiegłego roku wynosiła 31⁰C.
Na obu brzegach usytuowane są liczne ośrodki wypoczynkowe, a także szereg prywatnych działek rekreacyjnych z własnymi pomostami. Brzegi jeziora są wysokie, często skarpowe, zadrzewione i zalesione, zwłaszcza od strony wschodniej. Ze względu na silnie rozwiniętą linię brzegową, przy jednoczesnej niewielkiej szerokości jeziora, występujące na akwenie wiatry mają bardzo urozmaicone kierunki i siłę, gdyż pochodzą z odbić od wysokich brzegów i przybrzeżnych drzew. W tym miejscu, na prawym brzegu, ma swoje kąpielisko i pomosty ośrodek „Energetyk” o kilometr dalej OSW „Gwarek” a na przeciwległym brzegu, w głębi zatoki, ośrodek z przystanią należący do KWB ”Adamów”. (Przystań Żeglarska O/w KWB „Adamów” S.A. jest częścią ośrodka wypoczynkowego położonego w odległości 2km od centrum miasta. Leży w głębi zatoki na lewym (zachodnim) brzegu jeziora na wysokości 19km szlaku żeglownego. W części rekreacyjnej ośrodka oprócz domków kempingowych jest pole namiotowe, sklep spożywczy i mała gastronomia. Niewielki basen portowy skutecznie chroni tam łodzie przed falowaniem. Można wyslipować jacht na piaszczystej plaży. Przybywający tu z wody mogą skorzystać z WC i natrysków, a także w miarę możliwości po uzgodnieniu z bosmanem (panem Wiktorem Nowakiem), odpłatnie z pozostałej infrastruktury ośrodka. Przystań oferuje w czarterze łodzie kabinowe i wypożycza sprzęt rekreacyjny. Teren i przystań są w całości ogrodzone i dozorowane)

 Km 19, 0 - na tym odcinku jezioro się zwęża ostro do 100m. Po 300m, także ostro, rozszerz się w kierunku wschodnim, tworząc toń środkową o długości 750m. W połowie toni na prawym brzegu, na 19,8km, widoczny jest sztuczny wodospad o wysokości 2m, będący ostatnim już wylotem systemu kanałów chłodzących elektrowni konińskich. Trzeba pamiętać, że zabronione jest podpływanie do niego na odległość bliższą niż 50m.

Km 20 - szlaku jezioro znowu zwęża się miejscami do 100m. Po 750m  znów się rozszerza, jego lewy brzeg staje się niski, bagnisty, porośnięty trzciną. Na wysokości 21,0km szlaku jezioro ponownie się zwęża. Na cyplu , na lewym brzegu, widoczna jest tablica kilometrowa, a na dalekim trawersie, na brzegu, ustawiono maszt przekaźnika RTV (o wysokości 318m). bezpośrednio z cyplem jezioro rozszerza się w toń Głębockie.
Uwaga!! W miesiącach letnich wzdłuż jeziora ustawiany jest nielegalnie tor wodny dla narciarzy z Obozu Sportów Wodnych „Płazik” z Łodzi, którzy przeganiają swoimi motorówkami wszystko, co pływa na tym akwenie, (nawet siłą), pomimo protestu żeglarzy i okolicznych mieszkańców, wielokrotna interwencja policji oraz Inspektora z Nadzoru Wodnego nie rozwiązała tego problemu!!!!. 
Na jej zachodnim brzegu widać prywatne pomosty, zaś u podnóża wysokiego, północnego brzegu – duże niestrzeżone kąpielisko.Szlak prowadzi na północ, na 21,7km, mijając lewą burtą strome zalesione wzgórze, wchodzimy do kanału prowadzącego do Jeziora Czarnego. Miejsce to zwane jest przez tutejszych mieszkańców Przewłoką. (Żółwieniec).
 Miejscowość jest położona przy północnym krańcu Jeziora Ślesińskiego przy wejściu do Kanału Ślesińskiego. Pierwotnie istniał tu gród Przewłoka, będący jedną z najważniejszych strażnic szlaku. Strzegł przeprawy statków płynących od Warty poprzez jezioro Gopło do Noteci. Już w czasach rzymskich istniały tu umocnienia portowe i kanałowe. Jezioro Gopło oddalone było wtedy od Ślesińskiego ok. 4km. Stanowiska i urządzenia do przeładunku i przewłóczenia statków broniła solidna warownia na nasypie (obecnie wzgórzu leżącym przy lewym brzegu u wejścia do kanału). Przewłoka w XIV w. miała rangę kasztelanii. Przewłóczenie i transport lądowy na tym odcinku trwał do końca lat 40. XX w.             
       Kanał Ślesiński, inaczej Gopło – Warta, wybudowany na odcinku południowym w latach 1937 – 39 i na odcinku północnym w latach 1946 – 49 zaczyna się od ujścia do Gopła, a kończy – ujściem do Warty zaopatruje w wodę cały olbrzymi przemysł wydobywczo – energetyczno – hutniczy Okręgu Konińskiego. Odcinek południowy łączy jezioro Gopło z jeziorem Głębockim, znajdują się w nim dwie śluzy: na 24,85 km śluza nr 4 Koszewo i na 24,24 śluza nr 3 Gawrony.Kanał ma średnio 30m szerokości i głębokość tranzytową 1,8m. Na całej długości kanału obowiązuje ograniczenie prędkości do 10km/h. Od wejścia do Jeziora Czarnego wstępują masowo pływające wodorosty łatwo wkręcające się w śrubę. Brzegi kanału są zadrzewione.
Pomiędzy drzewami widać żelbetowe bunkry – pamiątka po II wojnie.  Lewy brzeg kanału, na całej długości od wejścia do Jeziora Czarnego, jest wysoki, stromy, uregulowany, natomiast na prawym  na kilku odcinkach rozciągają się niewielkie rozlewiska. W odległości 300m od wejścia nad kanałem przechodzi rurociąg „Przyjaźń”, a 750m dalej lokalny most drogowy o prześwicie 5,95m. brzeg rozlewiska za mostem wysoki, porośnięty pięknym lasem, stromy z suchym pobrzeżem, bardzo nadaje się do postoju na noc, zwłaszcza w maleńkiej zatoczce widocznej na końcu rozlewiska.

Po przepłynięciu ok. 800m od mostu wpływamy na Jezioro Czarne, które jest niewielkie, otoczone stromymi, zalesionymi brzegami, ma pobrzeże porośnięte trzciną, wśród której można znaleźć miejsca na dobicie do twardego piaszczystego brzegu. W połowie wschodniego brzegu jaz przeciwpowodziowy na 23,8km zamyka wejście do kanału ulgowego, odprowadzającego nadmiar wody poprzez jeziorko Mielno, leżące poza szlakiem. Łączy się ono z górnym odcinkiem Noteci, dawniej na tym odcinku nazywanej Nocią, wpadającą do szlaku poprzez śluzę wałową do kanału poniżej śluzy Koszewo.

Wypływając na jezioro, mamy na kursie, na przeciwległym brzegu, śluzę Gawrony. W głowie górnej śluzy, na zewnątrz wrót, w obu przyczółkach, znajdują się gniazda do osadzenia tamujących belek remontowych (szandorów). Służą one do odcinania śluzy od górnej wody. Wtedy cały przepływ wody przez stanowisko szczytowe jest kierowany wyżej wspomnianym jazem do jeziorka Mielno i dalej Notecią  do kanału. Do osadzenia szandorów służą żurawiki ustawione na stałe na przyczółkach.

Śluza Gawrony zamyka stanowisko szczytowe Kanału Ślesińskiego i podobnie jak śluza Pątnów jest obiektem chronionym. Przebywanie w jej obrębie bez zgody operatora jest zabronione.
Jedyne dogodne miejsce do dobijania w sąsiedztwie śluzy znajduje się
u podnóża siedziby operatora, przy lewym przyczółku. Po wyjściu ze śluzy Gawrony, po lewej stronie dolnych wrót, znajdujemy słabo odcinające się od brzegów kanału miejsce postojowe. Z niego po zewnętrznej stronie ogrodzenia śluzy, prowadzi ścieżka do zabudowań operatora, zaś w stronę przeciwną wzdłuż śluzy, do Koszewo.   (Śluza Gawrony leży na 24,20 km szlaku. Komora o wymiarach 57,4x9,60m zamykana wrotami wspornymi, napełniana przez kanały obiegowe, których wyloty znajdują się w ścianach komory bezpośrednio przy wrotach. Przy śluzowaniu należy ustawić się w połowie komory przy lewej ścianie, aby uniknąć walki ze strumieniem wpływającym lub wypływającym podczas napełniania czy opróżniania śluzy. Napęd elektryczny. Średni spad 3,5m.

Uwaga! Czas pracy opera od 1 maja do 31 sierpnia w dni robocze od 07.⁰⁰ do 15.⁰⁰ w soboty, niedziele i święta od 08.⁰⁰ do 10.⁰⁰ i od 15⁰⁰ do 16^00, poprzednim zgłoszeniu do Nadzoru Wodnego – Konin.)
Po przepłynięciu 1,6km osiągamy śluzę Koszewo. (śluza leży na 25,85km szlaku. Średni spad 2,8m. ma taką samą konstrukcję, jak śluza Gawrony z tą różnicą, że w górnej głowie nie ma gniazd szankrowych. Tel. Operatora 0-63 289-51-50. miejsce oczekiwania na śluzowanie przy górnych wrotach znajduje się przy lewym brzegu. Ścieżką wokół ogrodzenia można dojść do siedziby operatora).

Po wyjściu ze śluzy, na lewym brzegu, u podnóża zabudowań siedliska operatora usytuowany jest awanport dolny mogący przyjąć kilka łodzi. Z tego miejsca dochodzimy około 1km do wsi Koszewo.
W odległości 350m poniżej śluzy nad kanałem przerzucony jest most drogowy o prześwicie 5,48m, leżący w ciągu drogi lokalnej, łączącej wsie Koszewo i Noć. Jeszcze w czasach Długosza Noć leżała nad południowym krańcem Gopła, które wówczas było znacznie większe. Zgodnie z legendą tu urodziła się Rzepicha, żona Piasta.
Na 26,5km, na lewym brzegu, mijamy śluzę wałową, przez którą wpływa do kanału rzeka Noteć. Prąd wody zamula często kanał w obrębie śluzy, tworząc pośrodku szlaku podłużne odsypisko oznakowane bojami o długości 50m. bezpieczne przejście wiedzie przy prawym brzegu. Za oznakowanie tego miejsca odpowiada operator śluzy Koszewo. Brzegi kanału są w dalszym ciągu zadrzewione.
Wzdłuż lewego brzegu, za linią drzew w odległości od 50 do 500m od kanału, wiedzie droga łącząca wsie Koszewo i Mielnicę Dużą. Dojście do niej jest możliwe tylko w rejonie 29,0km, na wysokości wsi Warzymowo i Goplany. Na pozostałych odcinkach, za wałem rozciągają się torfowiska. Prawy brzeg na całej długości od Jeziora Czarnego do Gopła jest obwałowany i zadrzewiony. Za wałem, tak jak na lewym brzegu, rozciągają się mokradła i torfowiska. Jedyne dojście do drogi biegnącej wzdłuż kanału w odległości 500 do 1000m od niego, łączącej kilka wsi, są możliwe od mostów w Koszewie  i Mielnicy.

Km 28,8 - nad kanałem przerzucona jest lina wysokiego napięcia zawieszona na wysokości 8m. po około 2,6km przechodzimy pod mostem drogowym o prześwicie 6,4m leżącym w ciągu lokalnej drogi łączącej wsie Mielnicę Dużą na lewym i przewóz na prawym brzegu. (można się zatrzymać przy lewym brzegu i zrobić zakupy. Do sklepu do Przewozu jest ok.1500. i tyle samo w drugą stronę do Mielnicy).
 Tuż za mostem, na wysokości 8m, znajduje się kolejna linia wysokiego napięcia, jest to ostatni już most nad Kanałem Ślesińskim. Od mostu szlak wchodzi na tereny Nadgoplańskiego Parku Tysiąclecia.
Po dalszych 400m, na 32km szlaku kanał wpada do pięknego jeziora Gopło.

Km 32,0 - wpływamy na jezioro Gopło, Jezioro Gopło ma ok. 27,5km długości i to bez żadnego mostu, jest 9 pod względem wielkości jeziorem w Polsce i największym na pojezierzu Wielkopolsko-Kujawskim, położone jest w rynnie goplańskiej (utworzonej przez lodowiec) wzdłuż nurtu Noteci. Jego powierzchnia wynosi 2154ha, maksymalna głębokość16,6 m (średnia 6,5m) szerokość – od 100 do 2500m.

W połowie Gopło rozdziela się na dwie równoległe zatoki otaczające olbrzymi półwysep Potrzymiech. Całe Gopło objęte jest ochroną leży, bowiem na terenie Goplańskiego Parku Krajobrazowego, obowiązuje zakaz wpływania do zatoki Pięciu Wysp oblewającej Potrzymiech od zachodu oraz do zatoki Suchej, Drewnik, Kickowskiej i Ostrowskie Kąty.
 Szlak wodny jest na całej długości oznaczony bojami zielonymi i czerwonymi wyjście poza trawers wyznaczonego szlaku może się skończyć wejściem na mieliznę, co na Gople ze względu na kierunek wiatru i fali, może przynieść przykre konsekwencje łącznie z utratą jachtu włącznie. Na całej długości jeziora nie ma przystani ani pomostów nadających się do zacumowania, można próbować stanąć w przerwach między trzcinami ale ze względu na płyciznę nie ma możliwości zejść suchą nogą na ląd. Jedyne przyzwoite pomosty znajdują się w Mielnicy – Ośrodek Osób Niepełnosprawnych kierowany przez fundację im. Doktora Janaszka. Mała, zadbana, gościnna przystań zorganizowana przede wszystkim dla celów własnych ośrodka. Podchodząc do pomostów, należy zwrócić uwagę na kąpielisko tuż obok pomostów. Można tam dobić i po uzyskaniu zgody kierownictwa skorzystać z infrastruktury ośrodka lub pomocy lekarskiej. Można bezpiecznie przenocować lub pozostawić łódź i pójść na zakupy do wsi. Bezpośrednio przy wejściu z Kanału Ślesińskiego jezioro rozszerza się w niewielką toń składającą się z dwóch zatok: wschodniej – mniejszej, i zachodniej – większej.

Około  500m od wyjścia z kanału toń przewęża się do 250m, by po kilkudziesięciu metrach ponownie się rozszerzyć. W lewej zatoce, przy brzegu są pomosty biwakowiska. Od tego miejsca, na odcinku 1km, wzdłuż linii brzegowej ciągnie się las. Brzeg wschodni suchy, lekko wyniesiony około 4m nad poziom jeziora, jest z rzadka zadrzewiony. Dojście do niego utrudnia pas trzcin.

Km 34,2 – szlaku, bezpośrednio przy cyplu wychodzącym w jezioro na 100m, przy brzegu usytuowano pomosty należące do ośrodka kempingowego Połajewie. Ich obecny stan techniczny zagraża jednak bezpieczeństwu łodzi, a infrastruktura bytowa ośrodka nie jest przystosowana do przyjmowania gości z wody.

Km 35,5 – szlaku, na prawym trawersie widoczny jest kościół w Starym Połajewie. Od tego miejsca jezioro zaczyna się rozszerzać się do 1,2km na wysokości wsi Łuszczewo, leżącej na trawersie 36km – szlaku.

Znajdują się tam od dawna nie używane umocnienia brzegowe dla żeglugi profesjonalnej (przeważnie służyły do przewozu buraków cukrowych do pobliskich zakładów w Kruszwicy). Po 1km lustro wody zwęża się do 300m, tworząc gardziel przymkniętą jeszcze do niecałych 100m na 38,2km. Brzegi tego odcinka są gęsto zadrzewione i tylko wiatry pełne zapewniają w miarę spokojne jego przejście. Bliskość brzegów bardzo utrudnia halsowanie.

Za gardzielą toń powoli się rozszerza do 700m, by po 1km (na wysokości Mietlicy) gwałtownie znowu się zwęzić. Na prawym brzegu mijamy sztuczne usypane wniesienie nazywane potocznie przez żeglarzy „Górą Szwedów”. Obecnie znajduje się tutaj stanowisko archeologiczne.

Km 39 – szlaku, na prawym brzegu znajduje się tutaj dogodne miejsce do biwakowania, z wody wystają pozostałości pomostu. Uwaga, przy dochodzeniu – płytko, ponadto innym niebezpieczeństwem jest znajdująca się na tej wysokości szlaku – mielizna, usytuowana prawie na samym środku (nie oznakowana), widać tylko wystające nad wodą kamienie. Przy wejściu do przewężki na 39,7km widać prywatne pomosty. Odtąd, przez prawie 8km, płyniemy następną gardzielą
 o nieregularnie zmieniającej się szerokości od 150 do 600m. 

Km 43,0 – szlaku, w poprzek jeziora kursuje prom komunikacyjny (dolnolinowy), łączący wsie Ostrówek na lewym i Złotowo na prawym brzegu. Prom widać z daleka i najczęściej po przybiciu do brzegu opuszcza on linę, umożliwiając przejście nad nią łodzi. Przed promem na prawym brzegu znajduje się „Rybakówka”, można tutaj się zaopatrzyć w świeżą rybkę . Około 200m za promem, przy brzegu, można rozłożyć biwak na ogólnodostępnym polu biwakowym.

Km 45,0 – szlaku, na wysokości popowa, gardziel lekko się rozszerz do 500m. Stąd na wschodnim brzegu zaczyna się wąski pas lasu dochodzący aż do linii brzegowej.

Km 45,5 – szlaku, na tej wysokości widać dwie małe wysepki, Popowskie Górki, które wolno opływać tylko od strony wschodniego brzegu. Od nich rozpoczyna się dziesięciokilometrowy odcinek szlaku objęty zakazem wędkowania. Za wysepkami jezioro znowu się zwęża do 150m.

W dalszym ciągu płyniemy wąską na 150 – 250  metrów gardzielą. Od 47,0km obydwa brzegi jeziora są zalesione.

Km 48,0 -  szlaku, jezioro zaczyna się rozszerzać. Oznakowany tor wodny skręca 45 stopni na zachód. Pobrzeże wschodnie jest objęte szczególną ochroną. Prawą burtą mijamy wejście do Zatoki Kickowskiej. Wpływanie do niej jest zabronione. Lewą burtą bierzemy cypel półwysep Potrzymiech, który do tej pory oddzielał  od szlaku Zatokę Pięciu Wysp. Cypel ten jest niekiedy nazywany wyspą Koń. Cały ten obszar, aż po podmokłą wyspę Łąg, będącą zwartą kępą szuwarów, nosi nazwę Bąbule i kończy się strefą szczególnej ochrony na zachodnim brzegu, zaczynając się przy wyspach Górki Popowskie. Za Bąbulami widać wejście do Zatoki Pięciu Wysp zamknięte bojami. Szerokość lustra wody w tym miejscu (49km) wynosi 2,5km. Tu tor wodny skręca znowu na północ. Odtąd już na naszym kursie cały czas widoczna jest na horyzoncie bryła Mysiej Wieży wyniesiona ponad linię drzew.

Km 51,0 – na prawym trawersie mijamy wejście  do zamkniętej zatoki Drewnik. Od tej wysokości aż do Wyspy Startowej (54,8km) wzdłuż zachodniego brzegu ciągnie się pas szczególnej ochrony, zwany Trzcinami Giżewskimi, a wzdłuż brzegu wschodniego analogiczny pod nazwą Zatoka Sucha.

Km 52,5 – mijamy prawą burtą wyspę Sucha Góra zamykającej wejście do Zatoki Suchej. Sucha Góra jest dostępna do lądowania.

Km 54,6 – przy zachodnim brzegu, leży Wyspa Startowa. W tym miejscu kończy się strefa zakazu wędkowania, rozpoczynająca się od Górek Popowskich. Po minięciu Wyspy Startowej przez 2km płyniemy jeszcze przez jakiś czas szlakiem głównym trzymając się środka wody.Po drodze mijamy kolejno biwakowiska na lewym i prawym brzegu. Uwaga: Od Wyspy Startowej do mostu drogowego w Kruszwicy wytyczono oznakowane tory wioślarskie treningowe i zawodnicze dla potrzeb Klubu Wioślarskiego „Gopło”. Płyniemy dalej, w kierunku widocznego z dala mostu drogowego, przed nami w odległości kilkuset metrów Półwysep Rzępowski.
W końcu dopływamy do Kruszwicy, przepłynęliśmy dzisiaj 60km szlaku, przed nami rozgałęzienie – po lewo  w Zatoce Rzępowskiej ośrodek LOK w Kruszwicy (jedyna marina na tym akwenie) tel.052-351-55-74 po prawo Noteć poprzecinana mostami. 

Klub Żeglarski LOK Popiel
ul.Żeglarska1, 88-150 Kruszwica tel. 052/3515574

• Cumowanie przy kei - 5 miejsc, przy pomoście - 5 miejsc, do boi - 30 miejsc: 10 zł/d
• WC - 1 zł., prysznic - 6 zł
• Prąd na kei - cena umowna wg wskazania licznika
• Możliwość ładowania akumulatorów
• Woda na kei
• Parking - 10 zł/d
• Sklep spożywczy- 100 m.
• Bar - 50 m.
• Restauracja - 100 m.
• Baza noclegowa: pokój 3 osobowy - 40 zł/d, pole namiotowe - 3 zł/os + 4 zł/namiot + 4 zł/samochód
• Slipowanie jachtów - 10 zł
• Zimowanie jachtów pod plandeką - 20 zł/mies
• Napełnianie i wymiana butli bazowych - 150 m.
• Paliwo - 200 m.
• Warsztat szkutniczy, naprawa silników - 500 m.
• Czartery jachtów: DZ - 100 zł/d, SZ - 80 zł/d, Omega - 60 zł/d, łódź wiosłowa, kajak - 5 zł/godz
• Plaża a kąpieliskiem strzeżonym - 1000 m.
• Inne: wycieczki autokarowe, jazda konna, loty samolotem, obozy żeglarskie, ogniska, pikniki
• Lekarz - 200 m.
• Apteka - 150 m.
• Policja - 300 m.
• Telefon na miejscu