Tureckie Towarzystwo Turystyczne Koło Turystyczne Z historii Koła Nasz region Nasz śpiewnik Sekcja żeglarska Linkownia Kontakt
startuj z nami  |  dodaj do ulubionych   
Sekcja żeglarska
  BURSZTYNOWYM SZLAKIEM
  Aktualności
  Relacje
  Imprezy
 Relacje

BURSZTYNOWYM SZLAKIEM III

ETAP III Z ELBLĄGA DO OSTRÓDY I IŁAWY Poniedziałek 27 sierpnia godz.630 wypływamy z Elbląga, staliśmy w centrum miasta przy statkach „Białej Floty” – pomiędzy mostami. Płyniemy rzeką Elbląg, mijamy duży czerwony most, za którym stawiamy żagle, wiatr umiarkowany, korzystny. km17 rzeki Elbląg, godzi 705 na pb bardzo dobre miejsce na nocleg, wpływamy na jezioro Drużno (obowiązuje całkowity zakaz zatrzymywania się – rezerwat!) Jezioro Drużno stanowi pozostałość dawnej zatoki Zalewu Wiślanego w jego południowej części. Jezioro powstało w wyniku akumulacyjnej działalności odnogi Wisły - Nogatu, czego skutkiem było cofanie się linii brzegowej zalewu. Początkowo (w XII w n.e.) jezioro posiadało znaczną powierzchnię, ale szybki rozwój delty Nogatu, a następnie intensywny proces zarastania jeziora spowodowały znaczne zmniejszenie jego powierzchni. Dziś jezioro ma charakter jeziora - torfowiska. Powierzchnia jeziora Drużno wynosi około 18 km2, a wraz z otaczającymi terenami bagiennymi ca 30 km2. Dokładne wyznaczenie linii brzegowej jeziora jest wręcz niemożliwe, ponieważ posiada liczne kępy, wyspy itp. Średnia głębokość jeziora wynosi 1,2m., a maksymalna sięga do 3,0 m. Kształt jeziora wydłużony. Ma ono długość 10,8 km, a szerokość dochodzi do 2,3 km. Na dnie zalega muł organiczny o miąższości 6 -8 m. Kanał Elbląski jest najdłuższym kanałem żeglownym w Polsce. Łączy on jezioro Drużno z zespołem jezior Ostródzko-Iławskich. Pod względem krajoznawczym i technicznym jest jednym z najciekawszych szlaków wodnych nie tylko w Polsce, ale również w skali światowej. Unikalne w skali europejskiej urządzenia techniczne, jakimi są pochylnie oraz piękny, urozmaicony krajobraz na całej trasie stanowi nie zapomnianą atrakcje turystyczną. Zasadniczy kanał łączący jez. Drużno z jez. Szeląg posiada całkowitą długość 83,3km, w tym 43,82 km przypada na kanał sztuczny, a 39,48 km stanowią jeziora. Wraz z odgałęzieniami długość, Kanału Elbląskiego wynosi144,3 km. W połowie XIX wieku została powiększona sieć dróg wodnych delty rzeki Wisły. Wykonano Kanał Elbląski łączący rzekę Elbląg (jez. Drużno) z jeziorami leżącymi w okolicy Qstródy i Iławy. Na decyzję budowy kanału wpłynęły względy gospodarcze. Już w XVI wieku wzrósł popyt na drewno, zwłaszcza na budowę statków żaglowych oraz na inne produkty leśne, których bogate zasoby posiadały okolice Ostródy. W XVIII wieku zwrócono uwagę na wzrost znaczenia szlaku żeglugowego rzeki Drwęcy, która do połowy XIX wieku stanowiła jedyne połączenie przez Toruń - rzeką Wisłą do Gdańska. Nieco później zwrócono uwagę na Elbląg, który był bliżej położony i odległość z Ostródy do Elbląga była 5-cio krotnie krótsza od trasy rzeką Drwęcą. Pracę rozpoczęto w 1844 r. i do 1860 r. wykonano 4 pochylnie: Buczyniec, Kąty, Oleśnica i Jelenie, a w latach 1872-1876 - 4 śluzy: Miłomłyn, Zielona, Mała Ruś na odcinku Miłomłyn - jezioro Szeląg. Ostatnia pochylnia - Całuny, położona najbliżej jeziora, Drużno, została zbudowana dopiero w latach 1874-1881. Początkowy projekt pudowy kanału miał się opierać na koncepcji pokonania 99,50 m różnicy poziomów między jeziorem Piniewskim a jeziorem Drużno przy pomocy drewnianych śluz komorowych a obecną pochylnią Jelenia. Jednak w trakcie budowy uznano tę koncepcję za błędną, wobec czego na pozostałym odcinku zgodnie z projektem Steenke’go zbudowano 4 pochylnie. Ostatnia pochylnia Całuny (pierwsza od jez. Drużno), zbudowana później, zastąpiła istniejące już drewniane śluzy komorowe. Przyczyną zaniechania budowy kanału ze śluzami był między innymi brak wody do śluzowania oraz znacznie wydłużony czas przejazdu. Łączna różnica poziomów między stanowiskiem dolnym pochylni Całuny, przy średnim stanie wody w jeziorze Drużno, a górnym stanowiskiem pochylni Buczyniec wynosi 99,50m. Pochylnie, zwane pochylniami „suchymi”, na drodze wodnej Kanału Elbląskiego należą do najstarszych urządzeń tego typu na polskich drogach wodnych. Kanał Elbląski wybudowany w połowie XIX wieku (1844-1860) pełnił wówczas ważną rolę gospodarczą służąc do przewozu płodów rolnych, drewna oraz innych towarów z pojezierza Ostródzkiego i Iławskiego do portów w Elblągu i Gdańsku. Wraz z rozwojem transportu kolejowego i samochodowego znaczenie gospodarcze Kanału malało i już w latach 30tych XX wieku. Kanał służył przede wszystkim dla ruchu turystycznego, jako najbardziej atrakcyjny szlak wodny w kraju. Obecnie Kanał Elbląski wraz z pochylniami wykorzystywany jest niemal wyłącznie dla ruchu turystycznego przy przejazdach specjalnymi statkami na trasie Elbląg-Ostróda. Kanał Elbląski Wody jeziora odprowadzane są do Zalewu Wiślanego rzeką Elbląg, posiadającą charakter kanału o bardzo małym spadku zwierciadła wody (0,005%). Przy silnych wiatrach północno-wschodnich powodujących podniesienie poziomu zwierciadła wody w Zalewie Wiślanym, daje się zauważyć prąd powrotny i wówczas wody zalewu napływają do jeziora. Powoduje to znaczne podniesienie stanów wody w jeziorze i związku z tym zagrożenie powodziowe. Trasa Kanału Elbląskiego przecina wschodnią część Pojezierze Iławskiego i łączy się ze wschodnią częścią Żuław Wiślanych. Pojezierze Iławskie zwane również pojezierzem Iławsko - Ostródzkim stanowi wschodnią część Pojezierza Południowo Bałtyckiego ukształtowanego głównie w wyniku ostatniego zlodowacenia. Pomiędzy stosunkowo niewysokimi wzgórzami morenowymi od 100,0 do 135,0 m npm znajduje się duża ilość jezior, a wśród nich największe - Jeziorak. Łącząc te jeziora kanałami stworzono jedną z najpiękniejszych tras żeglugowych w Polsce. Za początek Kanału Elbląskiego przyjęto miejsce połączenia kanału z jez. Drużno. Kilometraż natomiast przyjęto zgodnie z opracowaniami, tzn. km 0.0 usytuowany jest na śluzie w Miłomłynie i liczony jest zarówno w kierunku jeziora Drużno, jeziora Szeląg oraz w kierunku odgałęzienia do jeziora Jeziorak. Godz.920 przepływamy pod mostem – musimy pochylić masz, (uwaga, nisko zwisające przewody telefoniczne. Godz.10oo wjazd na pochylnię Całuny. Pochylnie napędzane są wodą wypływająca z kanału specjalnym upustem, który kieruje strumień na potężne koło łopatkowe o średnicy 8 metrów. Napór wody wynosi 1 tona wody na łopatę. A koło ma 60 łopat... Koniecznie trzeba się wybrać do maszynowni i zobaczyć jak to wszystko działa. 4 pochylnie mają jednakową konstrukcję, natomiast pochylnia Całuny zamiast koła łopatowego ma turbinę. Przed pochylnią należy dobić do brzegu, udać się do operatora i zapłacić za wszystkie pochylnie. ( opłata wynosi 27, 50 zł za wszystkie pochylnie). Jeżeli jesteśmy tu pierwszy raz warto obejrzeć to ciekawe urządzenie. Na szczęście operator jest bardzo sympatyczny i jeżeli się zapytamy to objaśni jak należy się zachowywać na pochylni Jeżeli wózek pochylni jest zanurzony możemy na niego wpłynąć. Cumujemy na biegowo do wózka, wykładamy wszystkie odbijacze. Jedna osoba musi wyjść na platformę wózka i dyżurować przy hamulcu bezpieczeństwa. Gdy już jesteśmy gotowi, osoba na platformie daje operatorowi sygnał waląc z całej siły w gong. Gdy wózek ruszy trzeba bardzo uważać dopóki jacht nie osiądzie na dnie. Właściciele jachtów kilowych maja o wiele trudniejsze zadanie, gdyż muszą delikatnie oprzeć jacht burta o bok pochylni. Pochylnia Buczyniec i Całuny maja podobne wózki, natomiast pozostałe prawie o połowę niższe. Szczególną ostrożność musimy zachować przy wypływaniu z wózka na pochylni Całuny. Na przedłużeniu boków wózka około 15 cm pod powierzchnią mętnej wody wystają z boków wózka stalowe kątowniki. Jeżeli przy wypływaniu zdryfujemy na nie, dziura w burcie zapewniona. Jadąc na wózku obejrzyjmy sobie ten detal wózka... Przy wpływaniu od strony wysokiej wody nam to nie grozi, gdyż feralny element jest wtedy głębiej zanurzony. Po kolei musimy pokonać: śluzy Całuny, Jelenie, Oleśnica, Kąty, Buczyniec. Łączna długość odcinka kanału, na którym rozmieszczono pochylnie wynosi 9,2 km. Od km 46,30 kanał ma charakter sztucznego. a ujście do jez. Drużno znajduje się na km 52,00. Poszczególne pochylnie pokonują wysokość: Pochylnia Całuny - km 46,00 - 13,83 m. Godz. 1020 Pochylnia Jelenie - km 43,97 - 21 ,99 m. Godz.1050 Pochylnia Oleśnica - km41,66 - 24,20 m Godz. 1125 Pochylnia Kąty - km39,10 -18,88 m. Godz.1200 Pochylnia Buczyniec - km 36,77 - 20,62 m, -km 36,33 usytuowane są wrota bezpieczeństwa o szerokości ok.3m -km -36,77 - 30,50 Odcinek sztucznego kanału za pierwszą Buczyniec. (strasznie zarośnięty, pełno zielska – musieliśmy płynąć na pagajach) -km 30,50 - 29,00- Jezioro Piniewskie o powierzchni 66 ha :Zostało obniżone przez wybudowanie kanału o blisko 5,0 m. Jezioro to wyglądem bardziej przypomina nieco szerszy kanał niż jezioro. Pod koniec "jeziora" widzimy wąski przesmyk w trzcinach - to wejscie na jezioro Budwity. Budwity są dosyć ładne, niestety brzegi ma niskie i błotniste -km27,30-29,0 - Krótki odcinek kanału, który łączy 2 jeziora: Sambrockie i Piniewskie -km27,30 - 22,70-Godz.1325 Trasa biegnie przez jezioro Sambrodzkie o powierzchni 128 ha i średniej głębokości 4,0 m. Szerokość jeziora średnio wynosi 300 m. W czasie budowy kanału obniżono jezioro o 5,35 m. Jezioro Sambród jest niestety w połowie swojej długości przegrodzone mostem kolejowym co zmusza nas do kładzenia masztu. -km22,70 - 20,90- Odcinek kanału sztucznego, na którym w km 20,91 usytuowano wodowskaz zwany Cypel. -km20,90 - 7,85-Trasa kanału prowadzi na długości około 13 km przez jezioro Dudzkie (Ruda Woda). Powierzchnia jeziora wynosi 654 ha, a jego szerokość waha się w granicach 250 - 500 m. Głębokość jeziora wynosi średnio 24 m. Na km 12,10 znajduje się odgałęzienie do jeziora Bartnickiego o powierzchni 345 ha. Jezioro Dudzkie obniżono w stosunku do poprzedniego poziomu zwierciadła wody o 1,7m. -km7,85 - 5,25- Sztuczny kanał, który łączy 2 jeziora: Ilińskie i Dudzkie (Ruda Woda). -km5,25 -3,10 Trasa kanału prowadzi przez jez. Ilińskie o pow. 234 ha i średniej głębokości 24 m. W czasie budowy kanału poziom zwierciadła wody w jeziorze obniżono o blisko 1,5 m. -km 3,10 - 0,0 -Odcinek kanału sztucznego, na którym znajdują się wrota bezpieczeństwa, km 0;45. -km0,0 - godz.172o Śluza w Miłomłynie. Punkt ten stanowi ważny węzeł Kanału Elbląskiego. Tutaj Rozpoczyna się kilometraż trasy w kierunku jez. Drużno (odc. II), w kierunku jez. rzeki Liwy i wpada do jez. Drwęckiego. Zwierciadło wody układa się na rzędnej 94,9 m. npm. -km 0,0-4,62 -Od śluzy w Miłom1ynie do śluzy w Zielonej trasa przebiega kanałem sztucznym. Poziom zwierciadła wody na tym odcinku układa się na rzędnej 96,30 m. npm. Godz.1810 śluza Zielona -km4,62-10,50 - Poniżej śluzy Zielona trasa kanału prowadzi doliną Godz. 1850 dopływamy do jez. Drwęckiego – stawiamy maszt i żagle, wreszcie cisza, po prawie całym dniu na silniku, kierujemy się w lewo. Do Ostródy pozostały 2 kilometry. -km10,50-14,80 - Na tym odcinku Kanał Elbląski przechodzi przez jez. Drwęckie i dochodzi do miejscowości Ostróda. Jez. Drwęckie o powierzchni ca 850 ha i średniej głębokości 15 m.. Poziom zwierciadła wody w jeziorze Drwęckim układa się średnio na rzędnej 94,9 m. npm. Dopływamy do mostu kolejowego, pochylamy maszt i wpływamy na dalszą cześć jeziora Drwęckiego. Przed nami Ostróda. Pozostaje nam tylko wybrać dogodną przystań. Osobiście polecałbym LOK lub "Morliny". Przystanie są spokojne, blisko do dworca PKP i PKS. Do centrum jest nieco dalej. Jeżeli chcemy pobrać paliwo, to radzę popłynąć jeszcze dalej i stanąć przy małym pomoście, niedaleko przystani Białej Floty. Jesteśmy w największym mieście na tym pojezierzu. Godz. 1930 Wpływamy do ośrodka LOK w Ostródzie, Tadeusz załatwia pokoje gościnne więc dzisiaj śpimy wygodnie, bierzemy prysznic i wybieramy się na zasłużoną kolację do jakiejś tawerny (tradycyjnie rybka – węgorz smażony, ziemniaki w mundurkach i surówka – pycha!! no i coś do niej – a że rybka lubi pływać!.) Rozmawiamy Tadziem o skróceniu rejsu, to co zaplanowaliśmy – przepłynęliśmy w czasie znacznie krótszym od zakładanego. Pobiliśmy nowy rekord – przepłynęliśmy z Elbląga do Ostródy w 13 godzin (większość trasy na żaglach), pokonując po drodze 5 pochylni i dwie śluzy Dopisują nam świetne humory. Wracamy do mariny późną nocą, kładziemy się spać. Jutro wypływamy do Iławy 26 sierpnia Wtorek godz. 7oo śniadanie. Idziemy z Tadziem do miasta po zaopatrzenie i paliwo (uwaga! CPN jest na końcu miasta) Godz.10oo żegnamy się z Bosmanem ośrodka Krzysztofem Knapikiem (ostatnie rady, telefony itp.) Godz. 1030 odpływamy z ośrodka LOK i kierujemy się w lewo, dopływamy do mostu kolejowego, pochylamy maszt i przechodzimy pod mostem, stawiamy żagle wiatr silny nie korzystny ok. 3do 4oB, „klasyczny mordewind” halsujemy około 2km potem skręcamy w prawo i wpływamy do kanału Elbląskiego. -km10,50 trasa kanału prowadzi zarośniętą doliną do śluzy około 6 km -km 4,65 godz. 1140 dopływamy do śluzy Zielonej, operatorem śluzy jest pan Czesław Kozdryk. Śluza w Zielonej wyposażona jest we wrota górne i dolne konstrukcji drewnianej, jednoskrzydłowe. Otwieranie i zamykanie wrót odbywa się ręcznie przy pomocy ścięgien łańcuchowych ręcznych. Różnica poziomów wynosi ok. 1,4 metra Godz. 1155 wypływamy ze śluzy Zielona i po około 500 m przepływamy pod mostem drogowym na trasie Miłomłyn – Liwa. Do śluzy w Miłomłynie około3 kilometrów. Od śluzy Zielona do śluzy Miłomłyn trasa przebiega kanałem sztucznym. Poziom zwierciadła wody na tym odcinku układa się na rzędnej 96,30 m. npm. Godz.1240 dopływamy do śluzy Miłomłyn. Poniżej głowy dolnej istnieje most drogowy o konstrukcji betonowej o znaczeniu lokalnym. Światło mostu wynosi 5,98 m. Śluza w Miłomłynie jest podobnej konstrukcji co śluza w Zielonej, jej szerokość wynosi około 3 metrów. Da długości mieszczą się trzy jachty. Śluza spiętrza wodę o 3 metry. Zaczyna padać deszcz pogoda się popsuła. Wypływamy ze śluzy przed nami awanport i rozgałęzienie szlaku, na prawo do Elbląga – na lewo do Iławy. Na lewym brzegu sanitariaty Śluza Miłomłyn, km0,0 – Iława, km 32,20km Godz 13oo Wypływamy z awanportu skręcamy w lewo, przepływamy pod lokalnym mostem i wpływamy do kanału Iławskiego. Pogoda się coraz bardziej pogarsza - już nie pada ale leje -km0,0-10,01 - Śluza w Miłomłynie jest początkiem odgałęzienia szlaku żeglownego do Iławy ( Trasa Kanału biegnie kanałem sztucznym do jeziora Dobskie.) -km1,5 – most betonowy lokalny, kanał coraz bardziej zarośniety, musimy wyjmować co chwilę silnik i czyścić śrubę. -km4,0 - wieś Dębinka, w której są dwa mosty lokalne odległe od siebie o 0.5 km -km5,2 – most drogowy z droga do Karnit, kilometr dalej kanał skreca ostro w lewo i po przepłynieciu nastepnego kilometra płyniemy już przez jezioro Karniskie Kanał przecina jezioro Karnickie o powierzchni 152 ha i biegnie w poprzek jeziora w sztucznie usypanym nasypie o długości 484 m. Na tym odcinku usytuowano 2 bramy bezpieczeństwa na km 6,50 i 8,91. Szerokość kanału wynosi 9,0 m. Godzi 1410 , nastąpiło najgorsze – podczas tankowania (pod parasolem)dostała się woda do paliwa i klapa!, silnik nie chce odpalić, wymieniamy silnik na zapasowy, zakładamy 2 KM YAMACHĘ – trochę słaby ale nie mamy wyjścia. Kanał strasznie zarośnięty, mijamy kolejne mosty -km10,01-11,50 - Na tym odcinku trasa prowadzi przez jezioro Dauby o powierzchni 82, ha i średniej głębokości 2,0 m stawiamy masz i płyniemy na żaglach -km11,50-32,30 - Bezpośrednio pod mostem(most drogowy na trasie Iława – Boreczno), z jeziora Dauby wpływa się do jeziora Jeziorak o powierzchni 3230 ha. Dalej aż do lławy trasa prowadzi przez jezioro Jeziorak. Na tym jeziorze istnieje odgałęzienie trasy w przeciwnym kierunku do miejscowości Zalewo o długości 17,7 km. Poziom zwierciadła wody na całym odcinku IV układa się na rzędnej 99,50 m. npm. Odrębny problem na tym odcinku stanowiło w czasie budowy jezioro Karnickie leżące około 2,0 m. poniżej przewidzianego poziomu zwierciadła wody w jeziorze Jeziorak. Zbudowano kanał w formie nasypu, dzielący jezioro Karnickie na dwie części. Pod kanałem zbudowano przepust w celu utrzymania jednakowego poziomu w obu częściach jeziora. Godz. 1515 Wypływamy na jezioro Jeziorak przepływamy Zatokę Kraga i skręcamy w lewo, w kierunku Iławy Wypatrujemy znajomych, z którymi się umówiliśmy. Pogoda się poprawia choć nadal przelotnie pada. Postawiliśmy maszt i żagle Tadziu obejmuje komendę a ja wypatruje ziomków. Powierzchnia jeziora 3460 ha (wraz z Jeziorem Płaski), długość 27,4 km, szerokość do 2,4 km. Maksymalna głębokość 12 m. Jezioro polodowcowe (rynnowe) ma liczne odnogi i 20 wysp, największe to Wielki Ostrów (Wielka Żuława) i Wielki Bukowiec. Wokół Jezioraka ciągnie się Park Krajobrazowy Pojezierza Iławskiego o urozmaiconej rzeźbie, okraszony kilkudziesięcioma jeziorami. W parku, gdzie początek biorą rzeki Liwa i Osa, ciągną się bagna i torfowiska, ale większość powierzchni zajmują dorodne lasy bukowe, dębowo – grabowe i olsy. Najcenniejszy rezerwat Gaudy obejmuje zarastające jezioro z zespołem torfowisk, które są ostoją rzadkich ptaków wodnych i błotnych. Można tu spotkać: gągoły, krakwy, cyranki, a także łabędzie, gęgawy, żurawie i czaple siwe. W lasach widuje się bielika, orła krzykliwego i kanie Godzi 18oo wreszcie udało nam się spotkać z naszym kolegą (też instruktorem żeglarstwa) Krzysiem Rybacki który spędzał tutaj urlop pływając razem z żoną . Stoją na prawym brzegu w wysokim lesie, nawet jest kawałek plaży i miejsce na ognisko, szkoda tylko że co chwile pada deszcz. Dobijamy do nich lewą burtą i kotwiczymy, wreszcie koniec pływania na dzisiaj, zapraszają nas na kawę?, wieczór żeglarski – wiadomo jak się żeglarze spotkali...... Idziemy spać jest godzina 2300 Środa 27 sierpnia, godz.7oo śniadanie – przygotowanie do wypłynięcia Godz. 900 żegnamy się z Krzysiem i jego żoną, robimy pamiątkowe zdjęcia i wypływamy, stawiamy żagle – wiatr coraz silniejszy, niekorzystny znowu wieje od dziobu , porywisty w szkwałach 5 do 6oB, zaczyna padać Warunki wiatrowe na Jezioraku są jak wszędzie, rozmaite. Przeważają wiatry zachodnie, co powoduje, przy zalesionych brzegach, pewne komplikacje. Za to przy wiatrach południowych lub północnych, w zależności gdzie płyniemy, możemy mieć wspaniałą jazdę. Urozmaicona linia brzegowa, pagórkowaty teren, sprawiają, że "walka" z odkrętkami dodaje tylko uroku naszej żegludze. Na prawej burcie otworzyła się nam panorama turystycznej wsi, Siemiany. Prawie na trawersie widać duże skupisko jachtów w dużej marinie. Ci, którzy płyną dalej i chcą tylko zobaczyć Siemiany, zabawić się i zrobić zakupy, niech tam nie zawijają, jest wszędzie za daleko. Mijamy Lipowy Ostrów i po prawej stronie Zatokę Widłąg, W zatoce tej obowiązuje zakaz używania silnika, wiatr coraz silniejszy, mamy za dużo żagli, momentami płyniemy bokiem, szkoda że nie wzięliśmy sztormowych żagli, mamy duży przechył boczny „Rambler” bierze bokiem wodę, Godz. 12oo dobijamy na chwilę do pomostu na prawym brzegu, chwila odpoczynku i znowu na wodę. Wiatr zrywa pianę z fal i tworzy smugi z piany na wodzie, coraz bardziej pada, wreszcie około godz.1330 dopływamy do Iławy, stajemy przy pomoście Jacht Klubu Akademii Morskiej, na wprost przystani „Pod Pmegą”. Klarujemy jacht i załatwiamy formalności związane z slipowaniem. Wreszcie idziemy z Tadziem pod prysznic i przebieramy się w suche ubrania, gdyż mimo założonych sztormiaków byliśmy cali przemoknięci, umyci i z zadowolonymi minami idziemy na obiad . Oczywiście zamawiamy rybkę (lin w śmietanie z rodzynkami) pyszności!! oraz piwo. Syci idziemy szukać fotografa aby wywołać filmy, wracamy do mariny mała poobiednia drze mka – pogoda nadal „pod psem”. Wieczorem przy lampie naftowej jemy kolację i wnosimy toast „za wiatr co dmie, za jacht co mknie...” 28 sierpnia Czwartek godz. 8oo -ŚWIECI SŁONECZKO -ostatnie śniadanie na jachcie. Po śniadaniu przygotowujemy jacht do slipowania, (kładziemy masz, zdejmujemy silnik i ster, ształujemy bagaże na czas transportu) i czekamy!!! Godz. 14oo przyjeżdża po nas syn Tadzia – Marek, który pomaga nam wyjąć suwnicą jacht i ułożyć go na przyczepie, sprawdzamy czy wszy stko jest zabezpieczone, (dzwonimy do rodzin że już wyjeżdżamy) i o godz. 16oo wyjeżdżamy z Iławy przez Grudziąc, Bydgoszcz do Ślesina. (Trasa liczy około 200 km , co zajęło nam ok. trzech godzin jazdy).



76.8kB, 573x473 pix



52.33kB, 516x434 pix



63.39kB, 514x433 pix



42.91kB, 573x473 pix



35.78kB, 457x394 pix


Tureckie Towarzystwo Turystyczne   |   Koło Turystyczne   |   Z historii Koła   |   Nasz region   |   Nasz śpiewnik   |   Sekcja żeglarska   |   Linkownia   |   Kontakt
© Tureckie Towarzystwo Turystyczne - www.ttt.turek.net.plrealizacja online24.pl